Inside Fire
آتش درون، 9 شهریورماه 1398 (دهمین برنامه از شبکه پرفورمنس آرت آسیا، موزه فرهنگ و هنر آسیا، در گوان جیو، کره جنوبی). عکس از بایسان جیونگ
Inside Fire
All meaning of my performance art is:
If we search well, we will find inside ourselves what we had been Looking for it. (Everything that we need, can be found within us.)
I asked the audience to follow me on finding a suitable place for my performance.
I chose a space in the back of the main hall; it was dark and like a small cave.
I told those who were accompanying me that this space is completely personal and I wouldn't share it with anyone, and they sat a little far from my cave.
I sat on the floor and asked the audience to sit as me, to be closer to where we belong to it.
All my belongings were hidden underneath my clothes and I would reveal them one by one.
At the first, Persian round tray. Then I had to tear the lower layers and smeared the tray with the mud which I took out of my torn clothes and laid a layer of mud on tray for planting. I planted the candles what hidden in left and right of my clothe.
I lit the candles one by one and planted them. Like the candles of the day in Khorramabad city where girls would come with many wishes and lit their candles in the grandmother's mudded tray for to be fulfill the wishes that they had in their hearts.
My mudded face and neck were unknowingly inspired from an ancient ceremony that it held in my city every year.
My tray with candles was like birthday cake. I tore my clothes again and removed the dry thorns that I had brought to home many years ago from nature, and poured them onto the candles to be lit and the fire, light, heat and purity to be symbols of what I had been looking for.
And in the end, I put off fire with my body and clothing.
PAN asia "A.L.A.R.M.(Approaches to Live Art in the Revolution of Media)"
آتش درون
تمام آنچه که در این اجرا میخواهم بیان کنم:
اگر درست جستجو کنیم، در درونمان می یابیم؛ هرآنچه را که در پِیش هستیم.
(هر آنچه که نیاز داریم، در درونمان مهیاست؛ باید کمی برایش جستجو کنیم.)
از حاضرین درخواست کردم که مرا در یافتن مکانی مناسب برای اجرایم همراهی کنند.
فضایی را در پشت سالن اصلی انتخاب کردم؛ نیمه تاریک بود و به غاری کوچک، بی شباهت نبود. به آن ها که همراهیم کرده بودند اعلام کردم که این فضا کاملا شخصی است و با کسی آن را شریک نخواهم شد و آن ها کمی دورتر در خارج از غار من نشستند.
به روی زمین نشستم و از مخاطبین اجرا خواستم به روی زمین بنشینند تا به زمینی که به آن تعلق داریم، نزدیک تر باشیم.
هر کدام به جای خود بودیم و من مشغول شدم به خارج کردن وسایلم. تمام وسایلم به زیر لباسم پنهان بود و یکی یکی آن ها را آشکار می کردم.
اولینش سینی گرد کرکره ای ایرانی. بعد لایه های زیرین تر را باید می شکافتم و شکافتم و با گلی که از لباس پاره ام خارج می کردم، سینی را آغشته کردم و کف سینی لایه ای گل گذاشتم برای کاشتن. کاشتن شمع هایی که در چپ و راست لباسم پنهان کرده بودم.
شمع ها را یکی یکی روشن کردم و کاشتم. همچون شمع های روز تاسوعا که دخترکان پر آرزو می آمدند و در سینی گل اندود مادربزرگم می گذاشتند و می رفتند تا برآورده شود آن آرزوهایی که در دل می پروراندند.
صورت و گلوی گِلی ام را انگار نا آگاهانه از مراسمی با قدمتی باستانی، که هر ساله در شهرم برپاست، وام گرفتم.
سینی ام با شمع هایش بی شباهت به کیک تولد نبود. لباسم را باز هم شکافتم و خارهای خشکی را که سال ها قبل از طبیعت به خانه آورده بودم، از تنم خارج کردم و به روی شمع ها ریختم تا برفروخته شوند و آتش، نور، گرما و پاکیش نمایش و نمادی باشند از آنچه که می خواهم و پِیش هستم.
و در آخر، آنچه را که افروخته بودم، با تن و لباسم خاموش کردم.
Inside Fire
Inside Fire, 15 February 2019 (The third environmental art event by Hoorshid Residency & Rah Residency, Zardan jan Village, Esfahan, Iran). Photograph by Asghar Niazi
آتش درون، 26 بهمن 1397 (سومین رویداد هنرمحیطی رزیدنسی هورشید و راه، اصفهان، روستای زردنجان). عکس از اصغر نیازی