Work in other groups
Shovel Garden, December 2023 (Idea and design by Tara Goudarzi; Group performance with Shahrnaz Zarkesh and Farzaneh Soleimani Neisiani; The eighth period of Hoorshid Residency; Zardanjan village, Isfahan, Iran) Photo and video by Tara Goudarzi & Shahrnaz Zarkesh
باغ بیل، آذر ماه ۱۴۰۲ (ایده و‌طرح از تارا گودرزی؛ اجرای گروهی شهرناز زرکش، فرزانه سلیمانی نیسیانی و تارا؛ دوره هشتم رزیدنسی هورشید؛ روستای زردنجان اصفهان) عکس و فیلم: تارا گودرزی و شهرناز زرکش
The gardener plants willows.
Tomorrow they will become green until the sky.
Their bodies
carry
a tired scythe.
The shovels work everyday
until the willows become green.
باغبان بید می کارد
فردا سبز می شوند تا آسمان
تن هاشان
داس ی خسته را
به دوش می کشد
هر روز بیل ها مشغول کارند
تا بیدها سبز شوند.
فرزانه سلیمانی نیسیانی: روستای زردنجان محل رزیدنسی هورشید، باغ های کوچک بیدی کنار رودخانه کشاورزهای روستا وجود دارد. هر دوسال یکبار بیدهای کاشته شده، دسته بیل و دسته جارو می شوند. این چرخه تبدیل بید و بیل همچنان ادامه دارد. سال هاست ایران جزء واردکنندگان بیل از کشور چین است. هنرمندان زیادی از کنار این باغ بید عبور کرده و برخی از آن ها به مثابه یک سایت هنری همچون یک مکان ویژه برای خلق آثار موقت خود استفاده می کنند. باغبانان و اهالی رهگذر به تماشای آثار می ایستند و با آن عکس یادگاری گرفته می شود.
پذیرش اثر در natureartbiennale_yatoo@
Float Fishes, 2007 (Collaboration by Tara & Shahrnaz Zarkesh, Shourab Park, Khorramabad, Iran). Photograph by Raheleh Zomorrodi nia
ماهی های روان، اردیبهشت 1386 (خرم آباد، پارک جنگلی شورآب) عکاس راحله زمردی نیا
With a patchwork Chador next to the wings of an angel, 2009 (New Language Exhibition, Laleh Gallery, Tehran). Photograph by Raheleh Zomorrodi nia
با چادری چهل تکه در کنار بالهای فرشته ، 24آذر 1387 (نمایشگاه گروهی زبان نو هنرجدید؛ تهران، گالری لاله). عکاس راحله زمردی نیا
در دورانی، چادر یکی از پوشش های اصلی زن ایرانی محسوب می شد. از آنجا که مادرم خودش لباس های مان را می دوخت، در خانه ما هم تکه های رنگین زیادی از پارچه های دم قیچی چادر پیدا می شد. از مادرم خواستم با آن پارچه های مختلف، چادر چهل تکه ای برایم بدوزد تا یادآور چادرهای رنگارنگی باشد که گاه با رضایت، گاه در پی فرهنگ حاکم بر خانواده، گاه با اشتیاق و گاه با تنفر بر سر می کنم.
در نمایشگاه لاله، آقای حجت امانی بالهای فرشته اش را بر دیوار نصب کرده بود. بازدیدکنندگان می آمدند و با بالها عکس یادگاری می گرفتند؛ و من ای کاش کنار این کار بودن را تجربه نمی کردم. متاسفانه، بدون هماهنگی با من، از این کار استفاده نابجا شد.